FRAGMENT:
| Zasadniczą i niepozostawiającą żadnych wątpliwości lekcją jaką odrobiliśmy angażując naszych żołnierzy w różnych konfliktach zbrojnych jest to, że przeżycie nawet ciężko rannych żołnierzy zależy w pierwszej kolejności od jakości udzielonej pomocy w ostrej fazie urazu, w ramach pomocy przedszpitalnej. Niemniej istotna jest ewakuacja medyczna realizowana pod nadzorem ratownika/ów medycznych do etapowych placówek medycznych o wzrastającej referencyjności. Pamiętajmy, że urazy na polu walki to z reguły rozległe urazy mnogie, wielonarządowe ze wszystkimi tego stanu rzeczy konsekwencjami. Jeżeli do tego dodamy fakt, że w warunkach pola walki wojskowi ratownicy medyczni muszą zarządzać jednoczasowo dużą ilością poszkodowanych w środowisku gdzie zasoby są ograniczone, a czas ewakuacji medycznej nieprzewidywalny z uwagi na aktywne prowadzenie działań zbrojnych to zrozumiałym jest, że wojskowy system ratunkowo – ewakuacyjno – leczniczy na teatrze działań musi stale i szybko przeorientowywać się w zakresie kompetencyjności i profesjonalności oraz dostosowywać się do ewoluującego środowiska walki.
